نکاتی درمورد آیه 187سوره بقره

از روایات چنین استفاده میشود که در آغاز نزول حکم روزه ،مسلمانان تنها حق داشتند قبل از خواب شبانه غذا بخورند؛ چنانکه اگر کسی در شب بخواب میرفت و سپس بیدار میشد،خوردن و آشامیدن بر او حرام بود.همچنین آن زمان،آمیزش با همسران در روز و شب ماه رمضان مطلقا تحریم شده بود.شاید این حکم،آزمایشی برای مسلمانان و وسیله ای برای آماده کردن آنها برای پذیرش احکام روزه بود .
یکی از یاران پیامبر(ص) بنام " خوات بن جبیر" که پیرمرد ضعیفی بود با حال ناتوانی روزه میداشت و روزها در حفر خندق همراه پیامبر و دیگر مسلمانها شرکت میکرد.در یکی از روزها هنگام افطار وارد خانه شد ،همسرش رفت برای او غذایی حاضر کند که او از شدت خستگی بخواب رفت .وقتی بیدار شد،گفت : من دیگر حق افطار ندارم و با همان حال شب را سپری کرد.صبح در حالیکه روزه دار بود برای حفر خندق حاضر شد بواسطه ضعف و گرسنگی مفرط ،بیهوش به زمین افتاد.پیامبر بالای سرش آمد و از مشاهده حال او متاثر گشت.
از طرف دیگر برخی از جوانان مسلمان نیز که قدرت مهار خویش را نداشتند،شبهای ماه رمضان با همسران خود آمیرش میکردند در این هنگام این آیه نازل شد و به مسلمانان اجازه داده شد که در شبهای ماه رمضان غذا بخورند و با همسران خود آمیزش داشته باشند.